‘Ik ken een ondertussen oud-werknemer van AFAS, en die nam me in 2007 mee naar de AFAS Open. Ook toen werkten er al dik tweehonderd mensen bij het bedrijf. En tóch hing er een geweldige vibe, echt een wij-gevoel. Dat kende ik helemaal niet. Bij mijn vorige werkgever was de beloning ronduit goed, en toch leken maar weinig mensen persoonlijke betrokkenheid bij de zaak te hebben. Áls ze al ergens betrokkenheid bij voelden, was het bij hun eigen team of afdeling. Daarbuiten begon al gauw het grote vingerwijzen. Ook omdat de korte termijn belangrijker was dan de lange, want er kwam altijd wel weer een aandeelhoudersvergadering aan.’
‘Het duurde niet lang voor ik ook bij AFAS werkte. Dat doe ik inmiddels twaalf jaar. En ik merk nog steeds: de betrokkenheid bij het bedrijf én bij elkaar is bijzonder groot. Dat is echt een teken van een familiebedrijf, volgens mij. Dat zit soms in kleine dingetjes. Als ik in het theater zit, krijg ik bijvoorbeeld een klap op mijn schouder van AFAS-oprichter Piet Mars, en zegt hij: ‘Hé, Arjan, hoe is ’t?’ Terwijl het ook begrijpelijk zou zijn als hij me níet zou herkennen. En je ziet het ook bij echt grote onderwerpen. Een tijd geleden overleed een collega, en de ouders van die collega kwamen later langs op kantoor, om te ontdekken wie wij waren. Omdat hun zoon altijd zo blij en enthousiast over zijn collega’s sprak.’
‘Als consultant kom ik bij veel bedrijven over de vloer, en dan praat je ook gauw met mensen over hoe ze hun werk ervaren. Soms denk ik dan: mán, waarom blijf je hier? Bij veel organisaties is er geen heldere visie, of wordt daar niet strak op gestuurd vanuit de top. Bij familiebedrijven gebeurt dat wel, omdat helder is wie de baas is. En dat zijn overwegend geen aandeelhouders met een kortetermijnvisie. Ik vind dat prettig. Zeker hier, omdat je tegelijkertijd heel veel vrijheid krijgt om die visie werkelijkheid te maken. Er is veel vertrouwen. Ik weet dat familiebedrijven meer dan andere bedrijven sturen op loyaliteit, en ik denk dat dat vertrouwen daarbij hoort. Ik ben ook een tijdje projectleider geweest bij AFAS, maar daar werd ik niet gelukkig van. Nu ben ik al weer een tijd consultant. Dat kun je zien als een demotie, maar zo wordt dat hier niet ervaren. Je moet doen waar je goed in bent en waar je je goed bij voelt. Dat vind ik best bijzonder, het draagt bij aan een familiegevoel.’
‘De zaak voelt voor mij ook echt als familie, ik ben er nog net niet mee getrouwd. Ik straal het plezier in mijn werk ook graag uit, al merk ik wel dat je daar soms voorzichtig mee moet zijn. Anders heb je kans dat sommige mensen je niet meer serieus nemen. Lastig, want ik voel het écht zo. Geen idee of dat komt doordat we een familiebedrijf zijn. Maar ik weet wel zeker dat het komt doordat we dít familiebedrijf zijn.’