Het risico van diversiteit is dat je te smal kijkt. Alleen naar gender of culturele afkomst bijvoorbeeld. Natuurlijk zijn we daar óók mee bezig, daarover las je al in eerdere blogs. Maar als we een bedrijf voor iedereen willen zijn, moeten we breder kijken dan één of twee doelgroepen. En dan moeten we ook een beetje gestructureerd te werk gaan. Vanuit een gefundeerd plan.
Nu zijn we bij AFAS op zich niet zo van jaren filosoferen over wat we misschien zouden willen gaan doen. Het plan dat we maakten voor inclusie en diversiteit is dus eenvoudig. De eerste stap was om toch even in hokjes te denken (sorry). We definieerden vier groepen. Op basis van verschillende kenmerken, waarvan we vinden dat ze ondervertegenwoordigd zijn: leeftijd, culturele afkomst, gender en afstand tot de arbeidsmarkt door een beperking. Voor al die groepen hebben we ons drie vragen gesteld: wat doen we al voor hen, wat doen we nog niet, en wat wíllen we doen?
Met culturele afkomst en gender waren we al actief aan de slag. Leeftijd is bij ons een iets ingewikkelder verhaal. Wij werken met eigen kweek. De meeste nieuwe medewerkers komen bij ons binnen via een traineeship van twee jaar. Dat zijn vaak starters en daarmee discrimineren we dan eigenlijk op leeftijd. Maar alleen al door dat te constateren, én te benoemen dat je meer oudere medewerkers in de organisatie wilt, gaat het eigenlijk vanzelf. We hebben namelijk best veel andere functies waar je prima mensen van álle leeftijden voor kunt aannemen: zoals hospitality, hoveniers, programmeurs, medewerkers customer support. En dat doen we nu ook veel meer. Heel goed voor de balans.
Voor mensen met een beperking doen we nu nog niets. Dat moet anders. En snel ook. Niet alleen omdat we vinden dat we daarin een taak hebben, maar ook omdat we denken dat we er zelf beter van worden. Het geeft een andere dynamiek, we kunnen leren van elkaar. Tegelijkertijd gaat het aannemen van mensen met een beperking niet vanzelf. We willen dit graag met lokale organisaties oppakken. Zodat we ook echt iets kunnen betekenen voor mensen in de buurt. En dus zijn we in gesprek met partijen uit Leusden. Het doel is dat er tegen de tijd dat ons theater open gaat, verschillende mensen met een beperking bij hospitality werken. De vraag is alleen hoe.
Standaard zeggen partijen met wie we om de tafel gaan: dit is een zorgverhaal. Onze cliënten worden betaald vanuit de zorg. De vraag is vervolgens of dat wel bij AFAS past. Wij zeggen: als je meedoet, doe je helemaal mee. En dan krijg je dus gewoon een contract van ons. Het vergt wat uitzoekwerk om daar een goede vorm voor te vinden. Maar dat gaat zeker lukken.
Zo beginnen we klein. Wat we doen, maken we vervolgens elke dag een procentje beter. En we breiden het steeds verder uit. Zodat we over een aantal jaren daadwerkelijk 100 procent divers en inclusief zijn.